Turris fortissima nomen Domini:

Niniejsza rozprawa jest wynikiem fascynacji architekturą obronno-rezydencjonalną jako drugim, po świątyniach, największym medium średniowiecznego świata. To właśnie ta fascynacja wpłynęła na moje poszukiwania dzieł architektury, będących nie tylko "sztuką kształtowania przestrzeni, ale także nośnikiem znaczenia'". Warsztat historyka sztuki, przystosowany do prowadzenia wieloaspektowej analizy formalnej i porównawczej, pozwala bowiem zarówno na dostrzeganie nowych związków i zależności między poszczególnymi realizacjami, jak też umożliwia szerokie studia nad kontekstem powstania danego dzieła (historycznym, społecznym, symbolicznym czy estetycznym). Bez naszkicowania tegoż kontekstu często relikty budowli pozostają już na zawsze stosem "rozlasowanych cegieł leżących na anonimowym kopcu ziemnym'", zamiast stanowić jeszcze jeden element do badania obrazu średniowiecznej architektury obronno-rezydencjonalnej. Jednocześnie analiza formalna i porównawcza, wchodząca w skład instrumentarium badawczego historii sztuki, pozwala, jak słusznie podkreślił Tomasz Ratajczak", również na nowe interpretacje zabytków wielokrotnie już omawianych i badanych, a nawet zapoznanych.