Ciocia Edyta:

Wreszcie zdobyłam się na odwagę, by zadać palące mnie pytanie: "Ciociu Edyto, dlaczego to robisz? Dlaczego robisz to teraz?". Moja ciocia ze swoim cichym uśmiechem, surowym uczesaniem i dołeczkiem w podbródku przysunęła się bliżej swej małej siostrzenicy, starając się odpowiedzieć. [...] "Zostanę karmelitanką, ponieważ muszę być posłuszna mojemu sumieniu. Ale to nie znaczy, że was opuszczam. Zawsze będę częścią naszej rodziny, zawsze będę cię kochać i interesować się tobą". [...] Przywołując to wydarzenie, moja ciocia napisała: "Wysłuchała uważnie i zrozumiała". Teraz jednak, sześćdziesiąt lat później, wciąż staram się zrozumieć. (fragment książki)