Rola prezydencji w Radzie Unii Europejskiej na przykładzie polityki rozszerzeniowej UE

Opracowanie ma charakter nowatorski i oryginalny ze względu na przedmiot badań oraz jego ujęcie. Prezydencja rotacyjna była realizowana od początku integracji europejskiej, podlega jednak ciągłym zmianom. Przełom w odniesieniu do funkcji prezydencji, jak również jej pozycji w systemie instytucjonalnym, stanowi traktat z Lizbony. Ponadto współpraca z państwami aspirującymi to nowy etap w polityce rozszerzeniowej UE, której specyfika i kontekst zmienia się po rozszerzeniach 2004–2007. Jej ramy określa tzw. nowe porozumienie w odniesieniu do rozszerzenia, przyjęte w grudniu 2006 roku. Przestrzeń rozpatrywanej polityki, jak również kompetencje i znaczenie prezydencji są kształtowana przez praktykę. Fundamentalne znaczenie dla jej ugruntowania mają prezydencje polizbońskie, szczególnie trio Polska-Dania-Cypr, zrealizowane we w pełni implementowanym porządku traktatowym. W takim ujęciu rola i znaczenie prezydencji w polityce rozszerzeniowej stanowi ekscytujący, niezbadany przedmiot badań. Z Wprowadzenia