Jarmil in action!

Rubec posługuje się absurdem, ironią i przekąsem, które podkreślają na koniec puentę każdej z historii. Na przykład w „Jarmil in action” główny bohater pędzi na złamanie karku przez całe miasto. Poddaje się gonitwie, w trakcie której poprzez kolejne zdarzenia budowane jest napięcie. Początkowo w miarę realne, jak chociażby wpadnięcie na samochód, ale z kadru na kadr coraz bardziej absurdalne. Jak np. skok nad przechodzącym kotem na skradzionej deskorolce, który zamienia się w lot ku uciesze gawiedzi. Szaleńczy pościg, rozwijający się z kadru na kadr, niczym szalony poziom w dobrej, oldschoolowej platformówce. Nagroda, która czeka Jarmila na końcu, zaskakuje swoją banalnością. Z kolei w „Fast Food” Rubec przedstawił zgrabną krytykę współczesnego konsumpcjonizmu i trendów, za którymi społeczeństwo ślepo podąża. Nieustannej mody na to, by wszystko było „eko” czy „wege”, bez zastanowienia się, czy to wszystko ma w ogóle sens. Nie odniosłem wrażenia, by była to bezmyślna krytyka takich nurtów, a raczej pewnego pędu, braku refleksji. Byleby być modnym i móc cyknąć sobie fotkę na Instagrama z totem najnowszej mody w ręku.