Wolontariusze i seniorzy w programie Polski Cyfrowej Równych Szans:

Na potrzeby celów pracy wyodrębniłem cztery rozdziały dookreślające terminologię, procesy, mechanizmy oraz charakterystykę powstawania,podtrzymywania i wygaszania sił społecznych, będących edukacyjną odpowiedzią na zjawisko wykluczenia cyfrowego. W części wprowadzającej scharakteryzowałem środowisko życia w perspektywie działań o charakterze wychowawczym. Całość rozważań teoretycznych i analiz empirycznych usytuowałem korzystając z dorobku badaczy pedagogiki społecznej ze szczególnym uwzględnieniem koncepcji wychowania oraz sił ludzkich i społecznych autorstwa Heleny Radlińskiej2. W drugim rozdziale podjąłem próbę ukazania zaangażowania społecznego w Polsce w szerszej perspektywie społecznej oraz przez pryzmat indywidualnych uwarunkowań. Składową tej części są rozważania na temat kapitału ludzkiego i społecznego, dającego szansę na efektywną realizację działań wolontariackich. Usytuowanie zaangażowaniaspołecznego Latarników wymagało uzupełnienia rozważańo podrozdział ukazujący specyfikę praktyki pedagogicznej, a więc fragmentu stricte metodycznego. W trzeciej części scharakteryzowałem przemiany społeczne na tle powstawania społeczeństwa informacyjnego oraz związanych z tym przeobrażeń w zakresie stylu życia współczesnych ludzi, ze szczególnym uwzględnieniem osób w wieku senioralnym. Następstwem intensywnej implementacji rozwiązań informatycznych w życie codzienne stało się wyodrębnienie grup korzystających z nowych mediów i środowisk będących offline, dlatego też w tym fragmencie pracy gruntownie zdefiniowałem zjawisko wykluczenia cyfrowego oraz rozwiązań sprzyjających redukcji opisywanego podrodzaju wykluczenia społecznego. Ostatni rozdział dopełnia obraz interesariuszy zaangażowanych w działania Latarników Polski Cyfrowej Równych Szans ukazując cechy swoiste beneficjentów sił społecznych. W końcowym fragmencie pracy zaprezentowałem sylwetkę seniora w perspektywie społecznej i edukacyjnej. Analiza uwarunkowań działań podejmowanych przez Latarników byłaby niepełna bez rozumienia status quo współczesnych seniorów. Ze Wstępu