Pisarka

• 

  doris772
  Rewelacja. Losy Weroniki tak wciągające, że książkę czyta się na wdechu. Jak tylko skończyłam pierwszą część pobiegłam po następne dwie. Polecam
• 

  jadwigawoj
  Niesamowita książka; nie sposób oderwać się od niej. Polecam!
• 

  zielonywiatr7
  Super, czyta się jednym tchem. Sięgam po następną część trylogii "Zagubiona". Szczerze polecam.
• 

  PrzeCzytajka
  „Pisarka” Katarzyny Michalak premierę miała w styczniu br. Dziś w dniu premiery drugiego tomu tej serii przychodzę do Was z recenzją, która zalegała w mej świadomości jak uwierające ziarenko piasku. • Dlaczego? • Zaraz Wam opowiem. • KAŻDY MA SWOJĄ OPOWIEŚĆ. SPRAW, BY TWOJA BYŁA WYJĄTKOWA. • Słowa mogą niszczyć, ale mogą też ocalić. Oto historia Pisarki, która spośród tysięcy słów wybiera te najpiękniejsze, by je splatać w niezapomniane historie. To również opowieść o dwojgu młodych ludziach, Weronice i Wiktorze, którzy mają tylko siebie, pragną jedynie poczucia bezpieczeństwa i prawa do miłości. Czy mogą zwyciężyć w nierównej walce z losem? • Jak mówiła sam autorka: • „Książka, którą oddaję do Waszych rąk, jest wyjątkowa. Nie tylko dlatego, że to czterdziesta powieść w moim dorobku, jest też najbardziej osobista ze wszystkich dotychczasowych. Nie muszę dodawać, że włożyłam w nią mnóstwo emocji i serca.„ • „Pisarka” we wszystkich księgarniach, ale i nie tylko, bo również na łamach powieści określana jest mianem nie-autobiografii. Co sprawia, że czytelnik zaczyna się zastanawiać ile w tym prawdy. Ile jest Katarzyny Michalak w „Pisarce” i ile z „Pisarki” jest w autorce. • Jak jest naprawdę? • Tego nie wie nikt, poza samą Katarzyną. • Ja jednak zaufam w tej kwestii własnej intuicji i zamierzam się tego trzymać do ostatniej strony całej serii. • „Pisarka” to piękna powieść, naznaczona wieloma wątkami, ale przede wszystkim przesiąknięta jest ogromem emocji i wewnętrznej wrażliwości. Napisana jak zawsze z sercem. • Narracja powieści jest trzecioosobowa, co jakiś czas przepleciona wspomnieniami i przemyśleniami Ewy – autorki w pierwszej osobie. Zabieg ten z pewnością nadaje tej historii realizmu i osobistego tonu. • To właśnie dlatego, ta powieść jest nieco inna niż pozostałe autorstwa Katarzyny Michalak. • Niby nie-autobiografia...a jednak, osobiste wstawki przemyśleń Ewy podkręcają atmosferę i odbiór czytelnika do najwyższego poziomu. • Nie będę zaprzeczać, że i ze mną tak się stało! • „Pisarka” jest wyjątkowa bez dwóch zdań. Pięknie emocjonalna, pełna wzruszających scen, niekiedy drastycznych (jako i życie bywa), czasem posypanych słodyczą marzeń i odrobiną miłości zaklętej w niewiadomej przyszłości. Wzbudziła we mnie pełen wachlarz refleksji i uczuć, które chwilami sięgały zenitu. • „Nie możemy obrażać się na los, że dla jednych jest łaskawy, dla nas zaś parszywy. Takie wylosowaliśmy karty. • Nasza w tym głowa, by mimo wszystko wygrać nimi życie…” • "Pisarka" to wzruszająca, pełna ciepła, ale i smutku powieść, o trudach życia, o powrocie do przyszłości, o tęsknocie za miłością, o potrzebie akceptacji oraz przyjaźni. Katarzyna Michalak poruszyła wiele trudnych tematów: przemoc domowa, zarówno ta fizyczna, jak i psychiczna, wygórowane ambicje rodziców wobec dzieci czy role nauczyciela w szkole. • Nie znajdziecie w tej książce, moim zdaniem, żadnych przypadków, do których autorka zdążyła już nas przyzwyczaić. Czytając ją wyczuwałam tę subtelną różnicę względem pozostałych powieści autorki. • Tu jest prawdziwość, realizm, szarość życia, ale i wielka, przeogromna wiara. • Wyraźnie widać, że ta książka jest przemyślana i dojrzała. • Nie ma co – trzeba czasem coś przeżyć na własnej skórze, by móc o tym pisać, bądź należy zrobić bardzo głęboki reaserch z czyjegoś życia, by z taką dokładnością nacechować każdą literę ładunkiem emocjonalnym. • „Pisarka” w mojej opinii jest najlepszą powieścią autorki jaką do tej pory przeczytałam (a było ich wiele). • Co tu dużo mówić. • Skradła mi serce! • Już wiem, że to moja ulubiona seria Katarzyny Michalak. • Za egzemplarz do recenzji serdecznie dziękuję Autorce oraz Wydawnictwu Mazowieckiemu. • [Link]

Brak wątków