Myśl ustrojowa pierwszego prezesa Sądu Najwyższego Stanisława Dąbrowskiego

Nakaz nieustannego strzeżenia niezawisłości sędziowskiej - to testament - jaki nam zostawił sędzia Stanisław Dąbrowski. Powienien on dla wspólczesnych i kolejnych pokoleń stanowić kamień węgielny przyszłych reform sądownictwa. Z pewnością zaś życie i służba sedziego Stanisława Dąbrowskiego mogą być dla wielu pokoleń sędziów najwyższym wzorem godnym do naśladowania. On sam był wzorem nieskazitelnego sędziego. Stawiał bardzo wysokie wymagania sędziom, gdyż uważał, że są oni elitą polskiego społeczeństwa. Wysokie wymagania odnosiły się zarówno do przygotowania zawodowego, jak i charakteru sędziego. Twierdził, że całe życie sędziego powinno być przesiąknięte etyką. Sędzia powinien postępować etycznie nie tylko przy orzekaniu, w służbie, lecz w całym swoim życiu. Sędzia powinien być osobą kryształowo uczciwą. Przesłanie jakie po sobie pozostawił zamyka się w stwierdzeniu, że sędzia nie jest tylko lepszy urzędnikiem. Jego doświadczenie i rozumienie istoty sprawowanej władzy tym bardziej jest cenne dla przyszłych pokoleń aplikantów, sędziów i prawników. Książkę im więc dedykujemu, aby myśl ustrojowa Prezesa Dąbrowskiego zawsze towarzyszyła w codziennej służbie. [z Wprowadzenia: Dr Aneta Łazarska Sędzia Sądu Okręgowego w Warszawie]