Dębno cudami słynące

Książka "Dębno cudami słynące" jest, mimo obiektywnie niewielkich rozmiarów, dziełem ważnym osobliwie. Będąc swoistym zwieńczeniem pisarstwa Staicha, jakąś jego summą, ogarnia wielkość, a właściwie ogrom, wiedzy autora o sztuce i Pięknie, o Podtatrzu i góralskim świecie, o życiu, człowieku i roli sztuki w istnieniu zbiorowości, która zwie się narodem. Opowiadając o dębnieńskim kościele i interpretując jego zabytki Staich wychodzi tu dalej, tworząc syntezę roli sztuki i piękna, by wskazać - to właśnie na przykładzie Janosa, który obok kościoła jest głównym tej książki bohaterem - jak spotykają się one w Człowieku - tym Norwidowskim "Człowieku-wiecznym", którego uosobieniem stał się pod jego piórem właśnie Janos.