Henryk Sienkiewicz to przede wszystkim autor „Trylogii“ oraz „Quo Vadis“, za które otrzymał Literacką Nagrodę Nobla. Jednak w dorobku tego mistrza polskiej prozy znajdują się również inne cenne pozycje. Jedną z nich jest niewątpliwie „W pustyni w i puszczy“, książka, którą w młodości czytał chyba każdy z nas, a która mimo upływającego czasu nic nie straciła ze swego czaru. Wystarczy ponownie sięgnąć po historię przygód Stasia i Nel, aby przekonać się, że współczesne książki dla młodzieży nijak nie mogą rywalizować z tą powieścią Sienkiewicza. Fabułę „W pustyni i w puszczy“ zna chyba każdy z nas (przecież nie dość, że książka od lat cieszy się niesłabnącą popularnością i widnieje na liście obowiązkowych lektur szkolnych, to jeszcze nakręcono na jej podstawie dwa filmy, z których każdy został obejrzany przez miliony Polaków), jednak nie zaszkodzi chyba przypomnieć, od czego zaczynają się przygody Stasia i Nel. Oto dwójka dzieci, czternastoletni Polak, Stanisław Tarkowski oraz parę lat młodsza Angielka, Nel Rawlison, którzy oboje są dziećmi inżynierów pracujących przy budowie kanału sueskiego. Traf chciał, że w czasie, kiedy dwoje dzieci wybiera się w podróż, wybucha wielkie powstanie Mahdiego. Co stanie się dalej? Czytając powieść czytelnik przemierzy arabskie pustynie i spory kawałek czarnego lądu, będzie świadkiem wielkiej wojny domowej, jaką wywołało powstanie Mahdiego oraz ucieczki dwójki dzieci przed ścigającym ich żywiołem. Jak każda powieść Sienkiewicza, „W pustyni i w puszczy“ cechuje się niezwykłym epickim rozmachem, malowniczymi realiami i wartką akcją, która nie pozwala oderwać się od książki przez długie godziny.
