Sztandar sprzeciwu:

"Hutnik" - ukazujący się nielegalnie w tudnych, ale jakże ciekawych latach 1982/1989 - nie był zwykłym pismem podziemnym, jakich wydawano wiele w tym okresie. Jako pismo zdelegalizowanej "Solidarności", największego wtedy w Polsce zakładu przemysłowego, jakim był Kombinat Hutniczy (wówczas jeszcze imienia Lenina, po upadku komunizmu Sendzimira), miał ogromny wpływ na robotniczą załogę, czynił z Nowej Huty prawdziwą "twierdzę oporu" przeciw narzuconemu Polsce ustrojowi. Był nie tylko największym podziemnym pismem zakładowym w całym kraju, ale jednym z największych w ogóle pism podziemnych. Ukazywał się regularnie i nieprzerwanie od stycznia 1982 roku do lipca 1989 roku w nakładzie od 4 do 20 tys. egzemplarzy, a bezpiece nigdy nie udało się ani wprowadzić doń agenta, ani przerwać jego wydawania. Gdy rozbito jedną drukarnię, jej pracę przejmowała następna; gdy zamknięto redaktora, na jego miejscu stawał inny. Trudno o piękniejszy przykład solidarności robotniczej Nowej Huty i starego inteligenckiego Krakowa: "Hutnik" był ich wspólnym dziełem. - [od Redakcji]