Stan posiadania:

Poezję Adama Marka określa naturalność i prostota wypowiedzi, a w tym tkwi największa sztuka i siła. Dopracowane wersy są podporządkowane zwartym sensom, nie ma tutaj zbędnych słów czy opisów, a mocy przekazu i dodatkowej przestrzeni interpretacyjnej nadają przerzutnie. Autor nie potrzebuje fajerwerków słownych i nadmiernych środków wyrazu poetyckiego, aby wprowadzić czytelnika w liryczny, symboliczny świat. Tutaj dzieli go na męski i żeński punkt widzenia, aby wyrazić wprost, co czuje, przeżywa oraz w jakim stanie ducha i ciała bohater(ka) znajduje się w danym momencie. Ale... no właśnie jest w tomie Stan posiadania ten najważniejszy zamysł – na logikę temporalną wpływa zatrzymany kadr – fotografia Marii Kuczary. Adam Marek wyspecjalizował się w przekuwaniu obrazu w słowo – w emocjonalną historię, na płaszczyźnie mądrości skojarzeń i budowania alternatywnych wizji. Jedność obrazu ze słowem jako ekfraza, w jego przypadku, nie stanowi interdyscyplinarnego uzależnienia – to raczej cecha charakterystyczna (debiut Ptasia korona tworzą ekfrazy do prac Stasysa Eidrigevičiusa). Wiersze, mimo że powstały w wyniku inspiracji fotografią, również w drugim tomie, mogą istnieć samodzielnie, a ten aspekt dodatkowo potwierdza swoisty talent autora. Łucja Dudzińska [lubimyczytac.pl]