Pianista:

Wspomnienia pianisty Władysława Szpilmana to jedno z najważniejszych świadectw czasu wojny. Dziś potrzebne nam bardziej niż kiedykolwiek wcześniej. Jego tragedia rozpoczyna się wraz z niemiecką okupacją Warszawy. Od zamknięcia w warszawskim getcie, przez ucieczkę z Umschlagplatzu, z którego razem z całą rodziną miał zostać wywieziony do obozu zagłady, po ukrywanie się w ruinach zniszczonej Warszawy. Wszyscy jego bliscy zginęli. On jeden przeżył. Głodny. Samotny. Osaczony. Pragnął śmierci, ale chciał też przetrwać. Nie sądził, że z transportu do obozu śmierci wyrwie go żydowski policjant współpracujący z nazistami. Nie spodziewał się, że po aryjskiej stronie Polacy z narażeniem życia będą go ukrywać. Gdy umierał z głodu w ruinach zniszczonej Warszawy, nie liczył na pomoc niemieckiego oficera. Szpilman ocalał i dał świadectwo prawdzie o straszliwych czasach hitlerowskiej okupacji. Jego opowieść wymyka się wszelkim narodowościowym stereotypom. Pokazuje zwykłe ludzkie pragnienie spokoju i bestialstwo, tchórzliwość i odwagę, która może kosztować życie.