Statek Życia, ogromna jednostka wybudowana dla ekspedycji ratunkowej, wyrusza w rejs, zabierając około tysiąca Piotrusiów. Na lądzie postępy Entropii, która zdaje się powstrzymywać na krótko tylko woda, dają nikłe nadzieje na długie przetrwanie Edenu. Niestety, Piotrusie dopiero na oceanie zauważają, że jest wśród nich zdrajca albo wróg. Zaczynają się dziać rzeczy groźne, niespodziewane ataki ze strony istoty mającej przemianę niewidzialności. Matt i Amber zostają ranni. Po długiej żegludze statek dobija do brzegów Europy. Zanim Piotrusiowie zdążyli zejść na ląd, Spijacz Niewinności porozumiał się z europejskimi dorosłymi, spiskuje też z Gglem, nieświadom, że ta moc jest wobec niego wroga. „Powitanie „ na starym kontynencie jest tragiczną niespodzianką dla Przymierza Trojga. Tu dzieci nie mają żadnych praw, są niewolnikami w kopalniach, służącymi, a przede wszystkim bezlitośnie wykorzystywanym źródłem mocy – ich krew służy do produkcji eliksiru… Świadomi zagrożenia, członkowie Przymierz Trojga podstępem docierają do Luwru, gdzie pod Piramida na dziedzińcu znajduje się ostatni fragment Jądra Ziemi. Tu stykają się z jednym z ważniejszych władców krainy. To bardzo groźne spotkanie, z którego niemal cudem udaje im się ujść z życiem, przynosi ważną wiedze – Jądra Ziemi nie ma już we Francji, trzeba go szukać w Zamku Kości, w Anglii. Przedtem jednak trzeba wykryć zdrajcę. W zamku już wydaje się, że zewnętrzne i niepojęte zagrożenie skłoni władcę Oza do ugody. Ale kiedy Amber wchłania Jądro Ziemi, do dzieła przystępuje zdrajca. Ugodzona sztyletem, zginęłaby, gdyby nie… refleks Oza. Ocalony przez nieznajomych Matt rusza w dalszą drogę bez przyjaciół, nie wie nawet, czy Ukochana Amber przeżyła. Tymczasem sam zmierza ku względnie bezpiecznemu miejscu, choć wolałby umrzeć. Czy ujrzy jeszcze Amber?
