Szawuot w ikonie:

Był dzień, w którym Bóg zstąpił jak błyskawica i wyżłobił swym Ognistym Duchem w kamiennych tablicach swoje Słowo – Torę, Prawo, będące ekspresją miłosnego pomysłu Boga na to, jaki ma być człowiek i świat. Był to dzień Przymierza, spełnienia marzeń o miłosnej więzi Oblubieńca-Boga i Oblubienicy-Ludu. W tym dniu także urodził się umiłowany król-prorok Izraela – Dawid, który też – po 70 latach – w tym dniu zmarł, zapowiadając, swą psalmiczną, piękną więzią z Bogiem, odległego w czasie Potomka – Jezusa z Nazaretu. Jezus Chrystus – Wcielone Słowo zapowiedział ten dzień zebrania dojrzałych plonów, pierwocin, jako dzień Pełni, dojrzałości Jego uczniów, wyposażonych we wszystko, co potrzebne do życia i głoszenia Słowa. W tym dniu właśnie Duch Chrystusa w ogniu – jak niegdyś na Synaju – zstąpił już nie na kamienne tablice, ale na serca Nowego Ludu, tworząc z niego Ciało Chrystusa, podobnie, jak niegdyś uczynił to w łonie Maryi. Zstąpił w ogniu i wietrze żłobiąc Prawo Słowa w sercach. Odtąd owo Prawo Miłości będzie przekazywane na krańce Kosmosu, w najodleglejsze przestrzenie uniwersum. Dzień ten nazywany jest przez Żydów Szawuot, Pięćdziesiątnica, a chrześcijanie świętują wtedy Zesłanie Ducha Świętego, Zielone Świątki. Ikona tego święta jak soczewka skupia wszystkie te treści, zawarte na kilkuset stronicach Biblii, opisujących wiele wieków nasyconych miłosną więzią Boga i człowieka.