Terapia dzieci z niepełnosprawnością intelektualną:

Część 1. Sposoby animowania więzi dziecka z jego rodziną; 1. List jako łącznik między dzieckiem wychowywanym w zakładzie a jego rodziną; 2. Fotografia – element pośredniczący w kontaktach między rodzicami a dziećmi; 3. Dziecko jako strona obdarzająca w kontaktach z rodzicami; 4. Rozmowy diagnostyczno-terapeutyczne o rodzinie dziecka; Część 2. Doznawanie siebie jako wartości społecznej i osoby znaczącej; 5. Indywidualne obdarzanie uwagą niewartościującą; 6. Przeciwdziałanie niepohamowanej impulsywności przez zrytualizowany kontakt znaczący z nauczycielem; 7. Przezrocza z wizerunkami uczniów jako materiał poglądowy; 8. Wygłaszanie tekstów mówiących o własnej osobie jako metoda kształtowania uspołecznienia, asertywności i płynności wymowy; 9. Wypowiadanie własnych uczuć jako pomoc w kierowaniu sobą; Część 3. Współpraca w parach w obecności uważnego i nieingerującego nauczyciela; 10. Malowanie palcami na wspólnym arkuszu; 11. Lepienie na wspólnym terytorium; 12. Kompozycje krajobrazowe w piaskownicy; 13. Współdziałanie w diadach przedstawione w teatrzyku kukiełkowym; Część 4. Zabawy sprzyjające socjalizacji w małych grupach rówieśniczych; 14. Rola zabawy w rozwoju gatunkowym człowieka; 15. Spontaniczne, niekierowane zabawy w grupach czteroosobowych; 16. Wspólne zabawy dzieci upośledzonych i normalnych w grupach czteroosobowych; 17. Różnicowanie się ról społecznych w pięcioosobowych grupach młodzieży; 18. Sesje klubowe dla pięcioosobowych grup dziewcząt wychowywanych w zakładzie; 19. Wychowanek instruktorem w pięcioosobowej grupie dziewcząt głębiej upośledzonych umysłowo; Część 5: Samorzutna aktywność twórcza dzieci; 20. Założenia teoretyczne kształcenia twórczej, samorzutnej aktywności uczniów; 21. Metodyka kształtowania samorzutnej aktywności uczniów głębiej upośledzonych umysłowo; 22. Swobodne malowanie plam barwnych pędzlem. [JK]