Akademia Dobra i Zła:

-Dlaczego tak bardzo mnie pragniesz? - zachrypiała. Popatrzył na nią, a jego zaciśnięte szczęki rozluźniły się, wargi lekko się rozchyliły. Sofia pomyslała, że w tym momencie wygląda tak, jak wyglądał Tedros, gdy się nie pilnował - jak zagubiony chłopiec udający dorosłego. - Ponieważ dawno, dawno temu byłem taki jak ty - powiedział cicho. Zamrugał szybko, pozwalając, by ogarnęły go wspomnienia. - Starałem się kochać mojego brata. Starałem się uciec od przeznaczenia. Myślałem nawet, że znalazłem... - Urwał. - Ale to wszystko prowadziło tylko do kolejnego bólu... kolejnego Zła. Tak samo jak każda twoja próba znalezienia miłości. Twoja matka, twój ojciec, twoja przyjaciółka, twój książe... Im bardziej ścigasz światło, tym więcej ciemności znajdujesz. A jednak wciąż wątpisz, czy twoje miejsce jest po stronie Zła. Sofia zesztywniała, gdy delikatnie uniósł jej podbródek. - Przez tysiące lat Dobro pouczało nas, czym jest miłość. Ty i ja próbowaliśmy kochać w taki właśnie sposób, ale znaleźliśmy tylko cierpienie. (z okł.)