Szarańcza

äźSzarańcza» jest elegią ľ pisze meksykański krytyk Emmanuel Carballo ľ responsorium na trzy głosy, w którym za pretekst służy samobójstwo pewnego mężczyzny i nienawiść, jaką miasteczko odczuwa wobec jego trupa, po to, by opowiedzieć o życiu i zdarzeniach wyróżniających pewne postacie związane z trudnymi latami powstania, rozkwitu i upadku Macondo. Struktura, umyślnie chaotyczna i zagmatwana, tworzy fundament, na jakim odtąd spoczywać będzie powieściowy świat Garcii Marqueza, i stanowi pierwszą zapowiedź wielkiej sztuki tego autora, który w momencie najbardziej nieoczekiwanym lekko przechodzi od rzeczywistości do wyobraźni (...), od prostoty do dwuznaczności, a nawet hermetyzmuö.