Wolność myśli, sumienia i wyznania dziecka jako fundamentalne prawo człowieka

Publikacja porusza jeden z najbardziej spornych tematów, czyli prawo do wolności myśli, sumienia i wyznania dziecka w Polsce. Wskazuje na odrębności i dysproporcje w widzeniu pozycji i zdolności dziecka do korzystania z tego prawa w doktrynie prawa polskiego, międzynarodowego, kościelnego i prawa innych krajów. Analizuje różnice historyczne i kulturowe kształtujące definicję dziecka, dzieciństwa oraz wzrastających z wiekiem kompetencji emocjonalnych i intelektualnych dziecka w tym zakresie. W tym celu sięga też poza materiałami stricte prawnymi do źródeł z obszaru filozofii prawa, socjologii i pedagogiki i w takim sensie ma też interdyscyplinarny charakter. Wskazuje, że to podstawowe prawo człowieka pomimo zaleceń Komitetu Praw Dziecka do zmiany zachowawczego stanowiska stanowi wciąż neglecta regio polskiej doktryny prawnej.