Kijów, Taszkient, Berlin

... książka, którą obecnie oddajemy czytelnikom, jest więc pierwszą tylko. Idzie jak szpica przed oddziałem, jak patrol wywiadowczy i ma w sobie śmiałość, siłę, żywotność właśnie takiego patrolu. (.....) Jest w niej świeżość, humor, barwa, prawda, prostota, jest w niej barwność kramów Taszkientu, żywość wsi ukraińskiej wciśniętej w step i jar, słońce Kijowa i spokojny nurt Dniepru. Są ludzie kosoocy i niebieskoocy, śniadzi i ciemni, dobrzy i źli, mali, prości, zwyczajni, wielcy, prawdziwi. Tak. Zaletą tej książki jest wielka prawdziwość. Powinna (....) przypomnieć to, co w pięknym wierszu powiedział Broniewski: "droga wiodła do Polski ze wszystkich na świecie Norwegii..." (źródło opisu: Wydawnictwo "Literatura Polska", 1947).