Sezon maczet to druga część trylogii Hatzfelda poświęconej ludobójstwu w Rwandzie. W Nagości życia poznajemy świadectwa nielicznych ocalałych na bagnach Tutsich. Tym razem Jean Hatzfeld, reporter dziennika "Libération", rejestruje słowa mieszkających na skraju bagien sprawców rzezi, zabójców ich krewnych i sąsiadów. Odwiedza ich w więzieniu. Dziesięciu mężczyzn odsiadujących kary długoletniego więzienia w Rilimie decyduje się mówić. Są wśród nich rolnicy, były wojskowy, nauczyciel. Wiosną 1994 roku stali się bezlitosnymi katami swoich sąsiadów, członków tej samej drużyny piłkarskiej, ludzi, z którymi chodzili na niedzielne msze, przyjaciół. Jeden z nich poślubił nawet kobietę Tutsi. Starali się jedynie dobrze wykonać swoją pracę, nie oszczędzając nikogo. Tygodniami, od rana do wieczora, zabijali w ramach przygotowywanego od miesięcy planu. Nie próbują się usprawiedliwiać, pomniejszać swojej odpowiedzialności, jak sprawcy wszystkich innych aktów ludobójstwa. Mówią szczerze, starając się po czasie zrozumieć sytuację, która ich samych przerosła. Jak stwierdza Fulgence: "Trudno jest nas osądzić, gdyż to, co robiliśmy, przekracza granice ludzkiej wyobraźni". Sezon maczet to książka porażająca, zwłaszcza kiedy wiemy, że Ignace, Pio, Leopord i wszyscy inni po kilku latach wiezienia wrócili w rodzinne strony.
