Polskie bieguny

Wielkie historie miewają proste początki. Mirek Wiśniewski, fotograf, lekarz, taternik i grotołaz, za namową Andrzeja Zawady, kierownika wypraw wysokogórskich, postanawia zostać kierowcą. W 1974 roku rusza w Himalaje – pokonuje jelczem ponad 10 000 kilometrów, wioząc sprzęt na pionierską wyprawę w historii polskiego himalaizmu zimowego. Choć góra Lhotse pozostaje wówczas niezdobyta, ekipa Zawady ustanawia zimowy rekord wysokości, przekraczając 8000 metrów. Otwiera to drogę do wielkich osiągnięć Polaków w Himalajach. Dwa lata później Wiśniewski płynie w kolejną podróż – statkiem Dalmor z Gdyni ku wybrzeżom Antarktydy wraz z budowniczymi Polskiej Stacji Antarktycznej im. Henryka Arctowskiego. Polarnicy w trudnych, arktycznych warunkach zakładają w lutym 1977 roku pierwszą polską placówkę badawczą na biegunie południowym. Z obu wyjazdów Wiśniewski przywozi ponad dwa tysiące zdjęć. Utrwala na nich pionierskie polskie ekspedycje: przygotowania do wypraw i ich przebieg, portrety himalaistów i polarników, surowe pejzaże, ale przede wszystkim okiem dociekliwego obserwatora, dokumentalisty rejestruje codzienność ludzi, którym udało się wyrwać z szarej rzeczywistości PRL-u i zrealizować swoje marzenia. [Nota Wydawcy]