Zawsze ziemia

Radosław Kobierski pisze w blurbie: „Jest w tej liryce (…) ważny zarówno żywioł prywatny, jak i historyczny. Jest w niej miejsce równocześnie na autoironię i powagę oraz ciemność i afirmację ojcostwa.” I rzeczywiście – Zawsze ziemia to tom bardzo pojemny, oprócz śmierci zawierający życie, skupiony na jednostce, ale dostrzegający społeczeństwo, skoncentrowany na pojedynczym dramacie, lecz uniwersalizujący doświadczenia, jakie są naszym udziałem. To książka bogatsza w wątki, niż mogłoby wynikać z tej recenzji. I choć autor mocno deklaruje, że „zawsze ziemia”, to są to też wiersze o niebie. Może ono po prostu wyglądać inaczej, niż byśmy się spodziewali. (Anna Mochalska - salonliteracki.pl).