W krzywym zwierciadle ironii i autoironii:

Autorki opisują trzy eksperymenty z udziałem kobiet i mężczyzn, przeprowadzone w celu sprawdzenia, w jaki sposób płeć, samoocena i lęk wpływają na generowanie i postrzeganie ironii werbalnej oraz autoironii, a także tworzenie obrazu JA w tym procesie. Z badań wynika, że wypowiedź ironiczna (krytyka przez pochwałę lub pochwała przez krytykę) funkcjonuje nie tylko na dwóch poziomach językowych: dosłownym i zamierzonym, lecz także w perspektywie dwóch płci. Ironia, chociaż etymologicznie „ona” (forma gramatycznie żeńska), jest raczej domeną mężczyzn. Są oni bardziej ironiczni niż kobiety i stosują ironię często na granicy żartu. W przypadku kobiet ironia przybiera odcień złośliwości. Osoby o wyższej samoocenie i niższym poziomie lęku częściej posługują się autoironią. Autorki monografii zwracają szczególną uwagę na rolę emocji w przetwarzaniu ironii i posługiwaniu się nią. Na podstawie przeprowadzonych badań proponują koncepcję ironii jako obronnego mechanizmu autoregulacji. This book presents three psychological experiments on men and women. The goal was to establish how gender, self-esteem and anxiety impact the production and perception of verbal irony and self-mockery. Further, the research analyzes the role of non-verbal language in self-identification. The experiments show that irony (‘blame by praise’ or ‘praise by blame’) are not only hinged on two linguistic levels: literal and implied; but also on gender. Though the grammatical form of the Polish word irony (“ironia”) is feminine, we find it is used more by men. Men produce more irony than women and use it in a more playful way. For women, irony is associated with spitefulness. Higher self-esteem and lower anxiety are also predictors of the use of self-mockery. The authors place a special focus on the importance of emotions in irony use and processing. The results of this research allow for the presentation of a new model of irony as a defensive mechanism for self-regulation of emotion.