Jagnię w wilczej skórze

Ciało Athertona leżało na brzegu dywanu. Buddy przypadkiem popatrzył w lustro i ujrzał swoją twarz tak wychudłą i bladą jak twarz człowieka na podłodze - i niczym się od niej nie różniącą. Dzika myśl przemknęła mu przez głowę, gdy tak patrzył z rozwartymi ustami na umarłego, będącego wiernym odbiciem jego samego: ta sama postawa, rysy, nawet te same przerzedzające się brązowe włosy. Gdy minęło pierwsze wrażenie, Buddy zaczął walczyć z pokusą. A czemuż by nie? Nie miał nic do stracenia, a wszystko do wygrania. Byłaby to najbardziej wariacka przygoda w jego życiu. Za chwilę mógłby opływać w bogactwa i wygody, jedynie od jego sprytu i szczęścia zależałoby utrzymanie tego wszystkiego. (fragment książki).