Biesiada

Relacja z fikcyjnej biesiady grona przyjaciół, którzy obrali sobie jako temat rozważań pochwałę Erosa. Biesiadnicy Platona uważają, że wyższą formą miłości jest miłość między mężczyznami. Przytaczają oni wiele argumentów uzasadniających, jakie korzyści przynoszą takie związki dla miłośnika, starszego zwykle, dysponującego dużą wiedzą i doświadczeniem i oblubieńca, młodego chłopca, w którego pięknym ciele zakochany miłośnik rozwija przymioty ducha i charakteru. Platon żył w latach od ok. 437 do 347 r. p.n.e. Urodził się w Atenach, w czasie największej jego świetności. Pochodził ze znanego rodu Kodrosa, dzięki matce był spokrewniony z Solonem. Po dziadku nazywał się Arystoklesem, a ze względu na swoją barczystą budowę nazywano go Platonem. Otrzymał staranne wychowanie i wykształcenie. „Kultura domu była wysoka, wychowanie staranne. W duchu prawdziwie greckim od młodu kształcił zarówno ciało jak umysł. (…) Ćwiczył się w poezji, malarstwie i muzyce, a choć twórczość jego innym poszła torem, pozostał zawsze artystą.” Był nauczycielem gimnastyki i odnosił zwycięstwa w igrzyskach olimpijskich. Interesował się także malarstwem, poezją i muzyką. W wieku dwudziestu lat poznał Sokratesa, u którego pobierał nauki przez 9 lat. Poznawał wtedy poglądy innych filozofów: Antystenesa, Arystypa, Euklidesa i innych uczniów mistrza. Znał także poglądy heraklitejczyków i popularne wówczas pisma Anaksagorasa.