Barok:

Prezentowana monografia jest owocem ośmioletnich studiów i badań prowadzonych przeze mnie nad muzyką polską XVIII wieku. Książka stanowi trzeci tom, część drugą w serii „Historia Muzyki Polskiej”. Prezentuje ona niezmiernie bogaty, ale dotąd niedostatecznie rozpoznany i zbadany fragment dziejów polskiej kultury muzycznej w okresie od roku 1697 do upadku Rzeczypospolitej, czyli do 1795 roku. Z jednej strony wyznaczyłam ramy czasowe, z drugiej zaś podtrzymałam koncepcję całości serii, pozostawiając określenie stylistyczne epoki – Barok. Obserwacje zachodzących w tym czasie zjawisk muzycznych i procesów kształtujących kulturę muzyczną XVIII-wiecznej Rzeczypospolitej zawęziłam jednak do muzyki religijnej obecnej w katolickich ośrodkach kultu religijnego. Wybór taki narzuca dotychczasowy stan badań. Barokowe cechy stylistyczne w muzyce polskiej były faktycznie obecne niemal do końca wieku XVIII, mimo iż w ówczesnej Europie na dobre dominował już klasycyzm, a tendencje preromantyczne stawały się coraz bardziej wyraźne. Podtytuł niniejszej pracy „Muzyka religijna i jej barokowy modus operandi” ten właśnie aspekt wyjaśnia.