Psychologia kliniczna dzieci i młodzieży

Treści podręcznika uporządkowano w sześciu częściach: Teoretyczne podstawy psychologii klinicznej dzieci i młodzieży – omówiono tu rys historyczny oraz podstawy psychologii klinicznej dzieci i młodzieży, zdefiniowano tę dziedzinę nauki i określono jej przedmiot, przedstawiono ogólne teorie i modele stosowane do analizy zjawisk zdrowia i zaburzeń okresu dzieciństwa i adolescencji oraz wiedzę z psychologii rozwojowej niezbędną do rozumienia nieprawidłowości w rozwoju dzieci i młodzieży. Psychologiczna diagnoza kliniczna dzieci i młodzieży – szczególną uwagę poświęcono tu specyfice diagnozy klinicznej dzieci i młodzieży; omówiono modele diagnozy, postępowanie diagnostyczne dziecięcego psychologa klinicznego oraz stosowane w diagnozie klinicznej dziecka metody, z uwzględnieniem specyfiki diagnozy neuropsychologicznej. W bloku tym znalazł się też rozdział poświęcony etycznym zasadom postępowania psychologia klinicznego dzieci i młodzieży jako badacza i praktyka. Psychologia zaburzeń psychicznych dzieci i młodzieży – w tej części omówiono psychologii zaburzeń okresu dzieciństwa i adolescencji. Zaprezentowano wiedzę psychologiczną i wyniki badań nad wybranymi zaburzeniami psychicznymi występującymi u dzieci i młodzieży opisanymi w aktualnie obowiązujących systemach klasyfikacyjnych. Kliniczne problemy dzieci i młodzieży – w kolejnych rozdziałach specjaliści scharakteryzowali wybrane trudności, które nie spełniają kryteriów zaburzenia psychicznego, ale znacząco wpływają na dyskomfort psychiczny oraz obniżają zdolności do skutecznego funkcjonowania w najważniejszych dziedzinach życia (m.in. agresja, samookaleczenia, otyłość czy przedwczesne macierzyństwo). Specjalne obszary zainteresowania psychologii klinicznej dzieci i młodzieży – opisano tu trudności obserwowane u dzieci i młodzieży, które dotyczą m.in. zmagania się dziecka z chorobą, zaburzeń psychicznych rodzica, kryzysów rodzinnych, adopcji i opieki zastępczej oraz cyfryzacji życia. Wybrane problemy pomocy psychologicznej – podręcznik kończą zagadnienia związane z różnymi formami praktycznej działalności psychologa klinicznego dzieci i młodzieży. Oprócz omówienia specyfiki pomocy udzielanej dzieciom i ich rodzinom poruszono też zagadnienia profilaktyki, psychoterapii wybranych zaburzeń, wczesnej interwencji i terapii neuropsychologicznej oraz społecznych i środowiskowych form pomocy (np. socjoterapia).