Leczenie biomedyczne autyzmu i PDD

Celem tej książki jest przedstawienie terapii biomedycznych, stosowanych w leczeniu dzieci z autyzmem, ADD/ADHD oraz PDD, poprzez połączenie informacji z zakresu biochemii, immunologii, genetyki, dietetyki oraz mikrobiologii w taki sposób, aby mogły zostać przyswojone przez rodziców oraz lekarzy i dietetyków, zajmujących się dziećmi z tymi chorobami. Długie rozmowy autora z tysiącami rodziców tych dzieci, a w tym z wieloma, którzy sami są lekarzami, dostarczyły mu szereg wskazówek, dotyczących tych chorób.Informacje zawarte w tej książce mogą być przydatne nie tylko dla osób z autyzmem, ale również dla chorych na inne choroby, objawy których są podobne, np. całościowe zaburzenie rozwoju (PDD), zespół Retta, zespół Williamsa, nerwiakowłókniakowatość, stwardnienie guzowate, zespół łamliwego chromosomu X, zespół Downa, zespół Tourette’a, zespół Pradera-Williego oraz zespół zaburzeń uwagi (ADD/ADHD). Szereg charakterystycznych dla autyzmu zaburzeń występuje także w tych chorobach, a terapie autyzmu, przedstawione w tej książce, mogą także pomóc dzieciom i dorosłym na nie cierpiącym. Celem książki jest opisanie ich w autyzmie i zaburzeniach pokrewnych oraz omówienie niektórych terapii, niejednokrotnie wykazujących pozytywne działanie na wiele dzieci i dorosłych. Mimo, że niektóre dzieci zostały całkowicie wyleczone z autyzmu dzięki terapiom opisanym w tej książce (a rodzice dwojga z nich przedstawiają tu swoje doświadczenia), nie jest tak, że wszystkie dzieci odniosą korzyści, choć miejmy nadzieję, że tak będzie w przypadku części z nich. Książka pt. "Leczenie biomedyczne autyzmu i PDD" została do tej pory przetłumaczona na język hiszpański, niemiecki i wiele innych. Na podstawie informacji, płynących od tych, którzy wykorzystali zawarte tu wskazówki, można stwierdzić, że przedstawione w terapie były skuteczne na całym świecie.Historie opowiedziane przez dwie matki, których dzieci całkowicie wyzdrowiały, są bardzo istotne z uwagi na podobieństwa stosowanych terapii. Kobiety te niezależnie od siebie zebrały informacje i rozpoczęły leczenie. Ich pociechy zostały zdiagnozowane wcześnie. Miały wtedy około dwóch lat. Obie matki, niezależnie od siebie, rozpoczęły leczenie przeciwgrzybicze oraz terapię alergii pokarmowych, wprowadziły dietę przeciwdrożdżakową o niskiej zawartości cukru i bez drożdży, glutenu i kazeiny, oraz intensywną terapię behawioralną. Można zauważyć, że istnieją znaczące różnice w podejściach do diety i terapii przeciwgrzybiczej zaprezentowanych w tej książce przez różnych autorów. Może to być dezorientujące, ale informacje te uczciwie odzwierciedlają rzeczywistość, w której istnieje wiele niewiadomych. Można poeksperymentować z wieloma różnymi metodami żywieniowymi i terapiami przeciwgrzybiczymi, aby ustalić, które z nich są bardziej korzystne dla pacjenta lub dziecka.