Co za tydzień!

W miarę jak z minuty na minutę poprawiał się nastrój Cleo, humor Holly Vine pogarszał się coraz bardziej. Stała w swoim pokoju przy oknie. To typowe – pomyślała. – Kiedy już udało mi się wymyślić genialny plan awaryjny, który miał naprawić moje chylące się ku upadkowi życie uczuciowe, to akurat musiało się rozpadać. No i totalna porażka. Jeszcze wczoraj miała nadzieję, że tym razem się uda. Zamierzała wyjść do szkoły wcześniej niż zwykle i usiąść na murku przy wylocie Weston Way z nogą kusząco założoną na nogę. Paul, w myśl planu, miał przechodzic obok w drodze na przystanek, zatrzymać się w pół kroku, obrócić, dostrzec jej piękno i wspaniałość, otworzyć szeroko usta w niemym zachwycie i zastanowić się nad tym, w jaki sposób mógł zachowywać się na tyle głupio, by nie zwracać na nią najmniejszej uwagi przez ostatnie pięć dni. Potem powinien rozłożyć ramiona, na co ona zeskoczyłaby wdzięcznie z murku i połączyłby ich długi i gorący, namiętny pocałunek. Gdyby to się udało, niepokojące myśli o Dziewczynie opuściłyby ją ostatecznie i na zawsze.