Prince Polonia

Lata osiemdziesiąte, ostatnia dekada PRL-u. Pojawia się nowe pokolenie, dla którego autorytetami nie są ludzie "Solidarności", tylko gwiazdy popkultury. Ważny jest nie stan wojenny i polityka, ale zakładanie własnego zespołu, utwory z listy przebojów i koncert Sabriny w Sopocie. Historia szlaków drobnego handlu i dużego przemytu, które pojawiły się na mapie obozu socjalistycznego. Młodzi bohaterowie zaczynają od pobliskiego NRD, aby w końcu przez dworzec Keleti w Budapeszcie trafić do Stambułu i dalej - do Indii i Singapuru. Przewały na tym ostatnim szlaku - od przewozu magnetowidów po najbardziej intratne złoto - pokazują uniwersalne marzenia o konsumpcji i dobrym życiu. Pod sensacyjną warstwą kryje się opowieść o zapomnianych początkach polskiej nowoczesności - jeszcze socjalistycznej, ale coraz bardziej opartej na różnicach społecznych i wolnej konkurencji. O zapomnianych korzeniach upadku systemu, o fachowcach działających zarówno w szarej strefie, jak i w polskiej dyplomacji w Azji. "Prince Polonia" igra z kulturą niską i wysoką, gdzie moralne rozterki bohaterów są równie ważne jak obrazy marzeń z piosenek zespołów Dwa plus jeden czy Banda i Wanda. Bo czy dekolt włoskiej sex bomby nie przyczynił się do upadku komunizmu na równi ze skokiem Wałęsy przez płot?