W kleszczach totalitaryzmów:

W 1949 r. władze komunistyczne przystąpiły do kolejnej fazy walki z Kościołem katolickim w Polsce. Do szkalowania Kościoła wykorzystano list papieża Piusa XII do biskupów niemieckich, cud lubelski oraz dekret Świętego Oficjum o ekskomunice członków partii komunistycznych. W całym kraju mnożyły się akty terroru przeciwko księżom, w prasie trwała nieustanna nagonka na wyższych hierarchów, a przed sądami wojskowymi oraz powszechnymi stawali kolejni duchowni oskarżani o współpracę z gestapo i przynależność do tzw. reakcyjnego podziemia. W tej „ofensywie” przeciw Kościołowi (jeśli użyć sformułowania Julii Brystygier, głównego „architekta” walki z Kościołem) sięgano po różne środki deprecjonowania duchowieństwa w oczach społeczeństwa, przede wszystkim oskarżano jego członków o kolaborację z okupantem niemieckim. Przypadek ks. Romana Gradolewskiego i ojca Jacka Hoszyckiego nie był odosobniony, lecz dokładnie został wpisany w toczącą się w tym okresie walkę o „rząd dusz” w powojennej Polsce. Źródło: ipn.gov.pl