Wojna polsko-sowiecka 1919-1921

Odrodzenie państwa polskiego po 123 latach niewoli jest bezsprzecznie najważniejszym wydarzeniem historycznym w dziejach naszego narodu w XX wieku. Polska znakomicie wykorzystała szansę, jaka wytworzyła się po I wojnie światowej w wyniku klęski państw zaborczych. Odzyskanie niepodległości było możliwe dzięki ogromnej dojrzałości i poświęceniu społeczeństwa, które w niezwykle trudnych warunkach stworzyło trwałe podwaliny państwa. Odrodzona Polska stanęła w obliczu konieczności walki nie tylko o swój kształt terytorialny, ale także o utrzymanie świeżo odzyskanej niepodległości. Jej obrona okupiona została niezwykłym wysiłkiem Polaków i wielką daniną krwi. Symboliczną datą odzyskania przez Polskę niepodległości jest 10 listopada 1918 r., kiedy Józef Piłsudski powrócił do Warszawy z magdeburskiego więzienia. 22 listopada stanął on na czele państwa jako Tymczasowy Naczelnik Państwa, obejmując również jako Naczelny Wódz, kierownictwo nad powstającym Wojskiem Polskim. To właśnie siła tego wojska, stopniowo wzrastająca dzięki powszechnemu i ochotniczemu zaciągowi (mimo trudnej sytuacji gospodarczej i społęcznej do końca 1918 r. udało się sformować 39 pułków piechoty, 17 pułków kawalerii i 3 pułki artylerii), umożliwiła nie tylko umocnienie uzyskanej suwerenności, ale przede wszystkim jej skuteczną obronę.