Klasyfikacja jakościowo-wytrzymałościowa drewna sosny zwyczajnej z Polski Zachodniej w wybranych badaniach nieniszczących

Wzrastający popyt na surowiec drzewny wywołuje potrzebę zagospodarowania drewna o niższych parametrach jakościowych poprzez eliminację wad anatomicznych w procesie rozkroju. Nadrzędnym parametrem określającym użyteczność drewna jest jego klasyfikacja jakościowo-wytrzymałościowa pozwalająca na projektowanie konstrukcji drewnianych z zastosowaniem drewna litego i klejonego w oparciu o potwierdzoną charakterystykę materiałową.nPraca dotyczy wybranych właściwości jakościowo-wytrzymałościowych iglastego surowca drzewnego w aspekcie możliwości jego wykorzystania dla potrzeb konstrukcyjnych w budownictwie. Ocena jakości materiałów tartych i warstwowo klejonych drzewnych wyrobów konstrukcyjnych zależy od wytrzymałości surowca, której podstawowym wskaźnikiem jest moduł sprężystości. Stanowi on podstawę do porównawczej oceny wartości technicznej drewna. Wskaźnik ten pozwala na określenie jakości technicznej pozyskiwanych przemysłowo litych i klejonych wyrobów konstrukcyjnych z tarcicy sosny zwyczajnej krajowego pochodzenia, przeznaczonej do zastosowań w konstrukcjach drewnianych. Praca obejmuje swoim zakresem porównanie właściwości wytrzymałościowych, określanych wybraną metodą nieniszczącą, i jakościowych surowca sosnowego pochodzącego z wydzielonych krain przyrodniczo-leśnych Polski Zachodniej. Na podstawie badań możliwe jest określenie wpływu jakości surowca drzewnego na właściwości elementów konstrukcyjnych przeznaczonych do konkretnych zastosowań w budownictwie. Korelacja pomiędzy badanymi cechami lub jej brak mogą być pomocne przy klasyfikacji jakościowej oraz określeniu grup zastosowania tarcicy bocznej przeznaczonej dla budownictwa.