Była zwykłą biurwą, do tego zupełnie nie przepadała za towarzystwem ludzi. Taka była Regina, bo o niej właśnie mowa. Swoje kontakty ze współpracownikami ograniczała do absolutnego minimum. Niczym się nie wyróżniając, codziennie przemykała pomiędzy boksami, czując jakby znajdowała się w jakimś matriksie.
Po pracy natomiast... po pracy Regina była oddana tylko jednemu mężczyźnie.
Bruno, żonaty, bogaty, wspólnik w warszawskiej kancelarii, po godzinach zaspokajał najdziksze żądze tej spokojnej na co dzień myszki. Ostry seks, trochę bicia i zboczeń.
Uwielbiała to poniżenie i ból, który oczyszczał jej ciało.
Była jego osobistą niewolnicą.
Drugą pasją Reginy był darknet. Wszystkie najgorsze i najobrzydliwsze filmiki, były dla niej chlebem powszednim. Wiedziała, że tak na prawdę wygląda świat.
To było na wykładach z filozofii, wtedy po raz pierwszy poznała ten smak, za sprawą samego Markiza de Sade.
Zrozumiała, że tylko to ją podnieca. Zniewolenie, ból i ostra jazda.
Właśnie taki był Bruno. Był ucieleśnieniem jej marzeń, chociaż bywały momenty, że się go bała. Niestety, taka była cena za pragnienia.
Jak to jest uprawiać seks przy ścieżce dźwiękowej z filmu „Suspiria"? Regina już wie.
Czy Bruno lubił dominować, czy był po prostu nieobliczalnym zwyrodnialcem?
W którym miejscu przebiega ta cienka granica, po przekroczeniu której nie ma już odwrotu?
