Jeśli interesują cię reportaże, nie boisz się trudnej, bolesnej tematyki i poszukujesz tekstów zajmujących się tematem praw człowieka, to "Władcy strachu" są książką dla ciebie! Dwójka znanych reportażystów odkrywa przed czytelnikami potworne kulisy przemocy seksualnej w sierocińcach w Jersey, jakie ujrzały światło dzienne podczas śledztwa w 2008 roku. W 2008 roku dom dziecka Haut de la Garenne na wyspie Jersey stał się obiektem międzynarodowej uwagi, kiedy dr Julie Roberts odkryła coś, co uważała za fragmenty ludzkiej czaszki. Budynek, w tym czasie schronisko młodzieżowe, został nazwany "domem grozy", ponieważ odkopano tam dziesiątki fragmentów kości - pojawiły się też mrożące krew w żyłach doniesienia, że znaleziono kajdany, "pokoje kar" i splamioną krwią wannę. Obawiano się, że wiele dzieci było torturowanych i zabijanych, a ich szczątki ukrywano. Do pewnego stopnia okazało się to fałszywym alarmem, jednak śledztwo ujawniło inną, równie potworną prawdę. Świat dowiedział się o całym szeregu nadużyć - seksualnych, fizycznych i psychicznych - w Haut de la Garenne i innych domach dzieci w Jersey. Prawie 200 byłych mieszkańców tych ośrodków zidentyfikowało swoich katów. Policja odnotowała ponad 500 przypadków przemocy. Fizyczne i psychiczne znęcanie się wahało się od wypłukiwania ust mydłem karbolowym po bicie pokrzywami. Śledczy i dziennikarze opisywali panującą przez lata kulturę strachu, bo dzieci bały się zgłaszać znęcanie, ponieważ żyły tak blisko z oskarżonymi. Obawiały się zgłaszać nadużycia, gdyż nie wierzyły, że ich zarzuty zostaną potraktowane jako poważnie. Ofiarom, jak w wielu takich przypadkach, groziło zapomnienie i zlekceważenie. Tym bardziej że siatka powiązań uczestników tego systemowego koszmaru sięgała do bardzo wysoko postawionych osobistości na wyspie, stąd milczące przyzwolenie, trwające dziesiątki lat. Dionisios Sturis i Ewa Winnicka przybliżają całą tę przerażającą sprawę polskiemu czytelnikowi w sposób drobiazgowy, ale też nacechowany głęboką empatią. Starają się znaleźć wyjaśnienie na to, jakie mechanizmy sprawiają, że tak często nie wierzy się ofiarom i łatwo jest odwrócić wzrok od dziejącego się zła. Tropią skomplikowane sieci przemocowych układów i ukazują heroiczną działalność ludzi, jacy wypowiedzieli wojnę zmowie milczenia oraz dali głos tym osobom, którym próbowano go odebrać.
