Śpiewajże mi jako umiesz:

Praca ta - przeznaczona głównie dla nauczycieli muzyki i studentów wychowania muzycznego - jest propozycją spojrzenia na polską muzykę ludową od strony jej szczególnych wartości (muzycznych, ogólnorozwojowych, wychowawczych, metodycznych) dla edukacji. Może być ona wykorzystywana zarówno w szkołach ogólnokształcących, jak i muzycznych. Inspirowana jest dziełem Kodálya i wiele zawdzięcza niektórym światowym adaptacjom kodalyowskim m.in. francuskiej J. Ribiere-Raverlat oraz amerykańsko-kanadyjskiej w wersji znanej z prac Lois Choksy. W porównaniu z tamtymi pracami skupia większą uwagę na problematyce wychowawczej i ogólnokształcącej (zagadnienie polifunkcyjności muzyki). Wydaje się bowiem, iż jest ona szczególnie istotna i zaniedbana. Najważniejszą kwestią jest formowanie właściwej postawy wobec muzyki i jej roli w życiu. Chodzi o kształcenie zamiłowania, rozumienia i umiejętności przyswajania muzyki tak, by stała się ona sposobem życia dla każdego człowieka. W kulturach tradycyjnych tak muzyka funkcjonowała i są przykłady, że może być tak obecnie. (...) Nawiązanie do koncepcji Kodálya w tej pracy polega na: wykorzystaniu rodzimego folkloru jako podstawy edukacji muzycznej; wyeksponowaniu śpiewu, czyli aktywnego sposobu uprawiania muzyki, dostępnego każdemu; kształceniu poczucia tonalności i formy pieśni (a zatem i czystego muzykalnego śpiewu) przez stosowanie tzw. solmizacji relatywnej. (...) I choć zasadniczo pieśni są przeznaczone dla klas I-V, mogą być też wykorzystane w klasach starszych oraz w szkołach muzycznych. Oczywiście należy dokonać za każdym razem przemyślanego wyboru spośród pieśni, zachowując zasady porządkujące zbiór.