Uniwersytet Warszawski i fotografia 1839-1921

Dwujęzyczna (polsko-angielska) bogato ilustrowana publikacja stanowi próbę ukazania związków między dziejami Uniwersytetu Warszawskiego a rozwojem fotografii – wynalazku o fundamentalnym znaczeniu dla powstania nowej cywilizacji wizualnej. Przyjęty zakres chronologiczny obejmuje okres między rokiem 1839, kiedy w Paryżu ogłoszono wynalezienie dagerotypii i kiedy pierwsze dagerotypy wykonano również w Polsce, a rokiem 1921, gdy sytuacja Uniwersytetu, reaktywowanego podczas I wojny światowej, została ostatecznie ustabilizowana po zakończeniu wojny polsko-bolszewickiej. Publikacja z jednej strony prezentuje wygląd gmachów na terenie uniwersyteckim oraz najstarsze fotograficzne wizerunki osób tworzących historię uczelni w omawianym czasie, z drugiej – zawiera refleksję nad genezą wprowadzenia fotografii w Warszawie i udziału w tym procesie środowiska uniwersyteckiego. Warto zaznaczyć, że już na początku lat pięćdziesiątych XIX stulecia naukowcy wywodzący się z Uniwersytetu Warszawskiego uznawali fotografię za przydatny instrument badawczy. Tom jest podzielony na dwie części. Obszerny esej, ilustrowany kilkudziesięcioma rycinami, poświęcono początkom fotografii oraz związkom nowego medium z Uniwersytetem Warszawskim. W części albumowej znalazło się ponad 100 fotografii (wraz z obszernymi opisami) ukazujących portrety profesorów i studentów, budynki służące Uniwersytetowi Warszawskiemu oraz ważne wydarzenia historyczne związane z uczelnią.