"Po linii rewizjonizmu zachodnio-niemieckiego":

„Rewizjonizm zachodnioniemiecki” to jedno z tych pojęć, bez których trudno wyobrazić sobie język politycznego dyskursu Polski Ludowej. Co najmniej od końca lat czterdziestych, od powstania Republiki Federalnej Niemiec, zagościło ono w prasie i w publicystyce, w przemówieniach i uchwałach rozmaitych gremiów politycznych. Rewizjonizm definiowano jako „kierunek polityki rządu NRF i dążenie różnych reakcyjnych kół społeczeństwa zachodnio- niemieckiego do rewizji terytorialnego status quo w Europie”. RFN stała się w propagandowym obrazie świata obok imperializmu, syjonizmu, „sił antydemokratycznych” jednym z głównych zagrożeń dla Polski. Uchwała Sekretariatu KC PZPR z czerwca 1960 r. w sprawie walki z „dywersyjną antypolską działalnością zachodnio- niemieckich rewizjonistów” zawierała tezę o zorganizowanej „akcji NRF skierowanej przeciwko Polsce”. Celem Niemiec Zachodnich miało być „podważenie poczucia stabilizacji wśród ludności polskiej na ziemiach zachodnich i północnych”. Uchwała pociągnęła za sobą akcję polityczną i propagandową, ale również wzmożenie działań operacyjnych Służby Bezpieczeństwa wobec mniejszości niemieckiej oraz ludności rodzimej. O tej akcji traktuje niniejszy tom. (Sebastian Rosenbaum, ze Wstępu)