Wszystkie ptaszki, które miałem w garści

[...] Warte odnotowania jest to, jak interesującą drogę przemierzył Niewirowicz, biorąc za jej początek jego pierwszy tom wierszy "Dociekanie strefy". Wiersze z jego drugiej książki cechuje dojrzałość i świadomość formy. To z kolei pozwala na precyzję i dużo wyższy stopień komunikatywności tej liryki, zapewnia jej celność i pełnię w znaczeniu lirycznego projektu jako całości. Nie ma w tym tomie wierszy przypadkowych, wszystko zostało powiedziane tak jak Niewirowicz to sobie zaplanował. Marcin Niewirowicz swoją drugą książką poetycką udowadnia, że jego pojawienie się pośród polskich autorów i autorek tekstów lirycznych to jest wizyta, którą złożył na dłużej i że należy o nim pamiętać, ponieważ jest to autor, który dotyka niezwykle istotnych współcześnie zagadnień, takich jak tożsamość seksualna, wolność wyboru, prawo do bycia tym, kim się jest. Przede wszystkim jednak Niewirowicz wie, o czym chce pisać i potrafi to robić. "Wszystkie ptaszki, które miałem w garści" polecam jako przenikliwy i podany bez znieczulenia obraz współczesności. (Księgozbiry - https://www.facebook.com/pogrzebwpapierach/)