Tekst jako bohater w kulturze uczestnictwa:

Książka Beaty Popczyk-Szczęsnej stanowi bardzo wartościową diagnozę postawioną współczesnym tekstom pisanym dla sceny i choć nie ma na celu – jak pisze Autorka – proklamowania „radykalnej zmiany w sposobie używania tworzywa słownego”, to bez wątpienia bardzo trafnie wskazuje na pewne wyraziste tendencje w komponowaniu tekstów teatralnych. Prezentowane w kolejnych rozdziałach zestawienia, porównania, konfrontacje służą Beacie Popczyk-Szczęsnej do uchwycenia tego, co poszczególnych autorów czy poszczególne utwory łączy, ale także tego, co jest znakiem odrębności danego twórcy i jego dzieła, by w efekcie wyeksponować rozmaite strategie czynienia tekstu bohaterem. Przywoływane w książce konteksty filozoficzne (np. Foucault, Wittgenstein, Ricoeur), literackie (np. Barthes, Bachtin), teatralne (np. Lehmann, Sarrazac, Pavis), estetyczne (Bourriaud, Fischer-Lichte) bardzo wzbogacają proponowane odczytania wybranych utworów i na nowo, ciekawie je oświetlają.