Inspirowani Tyrmandem

Tom składa się z osiemnastu krótkich opowiadań i nowel; zwłaszcza te ostatnie ożywiają zapomniany dziś w Polsce gatunek literacki, za którym stoi wielka tradycja, o czym wspominają w słowie wstępnym redaktorki: Anna Karczewska oraz Katarzyna Bortnowska. Zadbały one o wewnętrzną spójność tomu oraz jego swoistą dramaturgię. Teksty układają się w logiczny ciąg inspirowanych Tyrmandem wypraw na miasto, do mieszkań, środków transportu publicznego etc. Trzeba oddawać cesarzowi co cesarskie, więc książkę rozpoczynają trzy nagrodzone opowiadania. Nagroda główna przypadła Justynie Hankus, która do stworzonego przez siebie diabła dodała jakiś pierwiastek ludowy, zakorzeniony mocno w naszej kulturze. Sprawia on, że taki diabeł nie jest do końca zły, da się lubić. Sławomir Sadowski (miejsce drugie) w niesłychanie zwięzły sposób deformuje świat przedstawiony, nagina rzeczywistość, aby opowiedzieć o czymś ważnym i groźnym. Opowiadanie Łukasza Barysa - laureata trzeciej nagrody - odznacza się nie tak często spotykaną w męskiej prozie delikatnością.