Integracja zabudowy mieszkaniowej z infrastrukturą kolejową w strefach podmiejskich Krakowa, Łodzi, Poznania i Wrocławia

Jednym ze skutków dynamicznego rozwoju stref podmiejskich największych miast w Polsce jest nasilenie problemów komunikacyjnych na czele z kongestią w ruchu drogowym. Jej przyczyną jest nagły wzrost potrzeb codziennych, wahadłowych przemieszczeń na linii strefa podmiejska – miasto, które realizowane są głównie z wykorzystaniem samochodu osobowego. Przeciwdziałanie kongestii powinno być ukierunkowane na rozwój systemu transportu zbiorowego, którego podstawę powinna stanowić kolej aglomeracyjna. Aby jednak wzmocnić jej rolę w obsłudze mieszkańców stref podmiejskich, kluczowe jest rozpoznanie czynników wpływających na liczbę potencjalnych pasażerów(…)Dlatego też głównym celem pracy była ocena poziomu integracji zabudowy mieszkaniowej ze stacją kolejową w strefach podmiejskich: Krakowa, Łodzi, Poznania i Wrocławia. Było to zarazem rozpoznanie uwarunkowań do rozwoju przestrzennego w oparciu o wysoką dostępność transportu kolejowego, co może w znaczący sposób minimalizować problemy komunikacyjne największych aglomeracji.(…). Niniejsze opracowanie wykazało, że cechą charakterystyczną zagospodarowania przestrzennego badanych stref podmiejskich była izolacja zabudowy mieszkaniowej od stacji kolejowej. Może to w znaczący sposób ograniczyć możliwości zwiększenia udziału transportu kolejowego w obsłudze mieszkańców tych obszarów i wzmocnić dominującą pozycję samochodu osobowego. Dlatego też władze samorządowe, dostrzegając negatywne skutki tej sytuacji, powinny ukierunkować rozwój przestrzenny danego obszaru w taki sposób, aby osiągnąć możliwie maksymalną dostępność do transportu kolejowego.