Pisma estetyczne

Salomon Maimon przynależał do trzech kultur: niemieckiej, żydowskiej i polskiej. Pisał po niemiecku i hebrajsku. Będąc intelektualistą swych czasów, postrzegał samego siebie jako Europejczyka należącego do kręgu kultury berlińskiej. Nigdy jednak nie zatracił swej przynależności żydowskiej, o czym najdobitniej świadczy nie tylko tematyka, którą się interesował, ale też pseudonim, jaki przybrał. Nigdy też nie zatracił poczucia przynależności do Polski. Swoje dzieło Versuch über die Transcendentalphilosophie. Mit einem Anhang über die Symbolische Erkenntnis und Anmerkungen podpisał jako Salomon Maimon z Litwy w Polsce i zadedykował je polskiemu królowi. […] Maimon to myśliciel często przywoływany, ale rzadko studiowany. Wielka szkoda, bo znamy kilka przykładów zainteresowania naszych filozofów wczesnym idealizmem niemieckim, a nawet prób twórczego rozwoju tego idealizmu, by przypomnieć Szaniawskiego, Gołuchowskiego, Brzozowskiego, czy w nowszych czasach Siemka i pozostawioną przez niego szkołę. Niestety, choć zakrawa to na paradoks, niniejszy zbiór rozpraw o estetyce, jeśli nie liczyć przywołanej Autobiografii, jest pierwszą publikacją tłumaczeń dzieł filozoficznych Maimona na język polski. Z tym większą przyjemnością przekazujemy go w ręce czytelników. (z Wprowadzenia)