Galicja na józefińskiej mapie topograficznej 1779-1783: Faksymilia arkuszy 81-87, 94-101, 109-117, 126-132, 143

Mapy topograficzne krajów monarchii habsburskiej wykonane w latach 1763-1787 w ramach tzw. zdjęcia józefińskiego (Josephinische Landesaufnahme) "to dzieło monumentalne, które z dzisiejszego punktu widzenia zalicza się do najwybitniejszych kartograficznych osiągnięć schyłku XVIII w." (J. Dörflinger, 2004). Jego częścią - w odniesieniu do południowych ziem Rzeczypospolitej zajętych przez Austrię w pierwszym rozbiorze w 1772 roku - jest sporządzona w latach 1779‒1783 mapa Królestwa Galicji i Lodomerii, tzw. mapa Miega. Materiał kartograficzny i opisowy na zdjęciu józefińskim Galicji imponuje swym bogactwem i obfitością. To niezrównane na tle ówczesnego stanu opracowania kartograficznego ziem Rzeczypospolitej osiągnięcie, zarówno ze względu na zastosowane metody wstępnej triangulacji i pomiarów w terenie, wielką skalę, duży obszar kartowanego terenu, jak i ze względu na ogromny zasób przekazanych treści oraz stosunkowo dużą precyzję. Mapa rejestruje stan tych ziem na progu epoki rozbiorowej, już pod rządami obcego mocarstwa, lecz jeszcze przed głębokimi przemianami gospodarczymi i społecznymi, które przekształciły krajobraz staropolski i zatarły jego cechy. Takich map z doby staropolskiej nie ma, jeśli nie liczyć pojedynczych map majątkowych i planów miast czy twierdz. Z wymienionych wyżej powodów ma więc szczególną przydatność dla badań historycznych. [Przedmowa do t. 1, cz. A]