Życie warte przeżycia:

Autobiograficzna opowieść o zmaganiu się z depresją i o terapii dialektyczno-behawioralnej. Autorka zaczyna swoją fascynującą opowieść od swojej młodości. Od momentu, kiedy w wieku osiemnastu lat zaczęła się zmieniać z żywej, cieszącej się popularnością osoby w dziewczynę ze skłonnościami samobójczymi. W szpitalu psychiatrycznym spędziłą ponad dwa lata. Wtedy przysięgła sobie, że jeśli uda jej się wydostać z tego piekła, to zrobi wszystko, by pomóc w tym innym. Chciała sprawić, by i ich udziałem stało się życie, które warto przeżyć. W latach osiemdziesiątych udało jej się opracować terapię dialektyczno-behawioralną, która jednocześnie obejmowała akceptację siebie i potrzebę zmian. Jej kluczowymi elementami stały się też uważność, a także różne życiowe umiejętności. Mottem Linehan stało się powiedzenie: „Nie można poprzez myślenie nauczyć się nowych zachowań – to poprzez nowe zachowania można nauczyć się nowego myślenia”.[lubimyczytac.pl]