Insomia:

„Insomnia. podżebrze” Wioletty A. Jaworskiej, to debiut poprzedzony sukcesami na ogólnopolskich konkursach literackich; zawiera introwertyczne odczuwanie problemów, alienacji, utraty. Znamienna i przejmująca, pełna lęków, przeczuć jest część tomu poświęcona matce i jej odejściu. Istotne są symbole, metafory, słownictwo zwiększające wizyjność i liryzm poszczególnych wierszy, cykli, które określają na wiele obrazowych sposobów: tęsknotę, potrzebę czułości, wzajemne pozytywne relacje oraz motywy zakorzenienia (bo „wszystko ma swój korzeń”). Podżebrze traktuję jako centrum odczuwania, zrozumienia, uzależnione od bliskości, cykliczności czasu, miejsca; od rywalizacji lata z nieuchronną jesienią i mroźnym przemijaniem. Centrum uzależnione od tej przysłowiowej kropli, która drąży, drąży kamień. Jaworska sprawnie ukazuje, jak brak rodzinnych więzi nas osłabia, zaburza codzienność, rodzi poczucie bezsensu, prowokuje do poszukiwania tożsamości, ciągłego potwierdzania poczucia własnej wartości. Zaletą tomu „insomnia. podżebrze” jest wyszukany liryzm, a żarliwość uwikłania, przeżywania nie może czytelnika pozostawić obojętnym. Łucja Dudzińska [lubimyczytac]