Panie na Tarnowie

Panie na Tarnowie to dwanaście życiorysów kobiet, które z tytułu sprawowania opieki nad nieletnimi synami, a także na mocy swoich praw dożywotnich i oprawnych kierowały sprawami Hrabstwa Tarnowskiego lub miały na nie poważny wpływ. Osiem pierwszych z nich żyło w czasach przedrozbiorowych, kiedy Tarnów był własnością rodzin możnowładczych, które same lub przez swoich przedstawicieli oddziaływały silnie na życie miasta i jego władze. Cztery pozostałe z rodziny Sanguszków żyły już zasadniczo w innych czasach, kiedy Tarnów funkcjonował najpierw w scentralizowanej monarchii austriackiej, potem pod autonomiczną władzą samorządu, a w końcu w II Rzeczpospolitej. Były zatem bardziej paniami na Gumniskach niż w Tarnowie, ale powiązania majątkowe, historyczne i tradycja pozwalają także zaliczyć je do pań na Tarnowie. Pań na Tarnowie było oczywiście więcej niż dwanaście. O pierwszych do XV wieku pozostało niewiele wiadomości. Z kolei nie wszystkie żyjące później miały możliwości lub zdolności, aby wyjść z cienia męża. Niektóre w swoich działaniach chciały pozostać anonimowe (np. myślę, że anonimową fundatorką klasztoru Bernardynek z 1680 r., a dzisiaj Bernardynów w Tarnowie, jest Katarzyna z Sobieskich). Dlatego książeczka ta zawiera wybór życiorysów. Być może takie spojrzenie na historię Tarnowa z punktu widzenia życia kobiet a zarazem reprezentantek elity dawnego społeczeństwa zachęci kogoś to poznawania ciekawej historii Tarnowa. Publikacja ukazywała się w odcinkach w ramach projektu #kutlura w domu. Całość dostępna w Tarnowskiej Bibliotece Cyfrowej [www.biblioteka.tarnow.pl]