Ecclesiastes:

W staropolskiej medytacji nad Biblą szczególne miejsce zajmuje "Księga Koheleta czyli Eklezjasta" - ukazana w niej idea marności życia doczesnego stała się bliska dla wielu pisarzy nawiązujących do utworu na różny sposób i w różnym stopniu. Sentencja "vanitas vanitatum et omnia vanitas" na trwałe zakorzeniła się w poezji doby baroku, mającej obsesję ulotności ziemskiej egzystencji i nietrwałości wytworów ręki ludzkiej. Księga doczekała się też kilku całych parafraz - genialnie w latach osiemdziesiątych XVII wieku zrymował ją Stanisław Herakliusz Lubomirski, a w stuleciu kolejnym, niezbyt udolnie, autor całej rymowanej Biblii - Marcin Kurzniecki (1769). Posiadamy też późnorenesansową parafrazę księgi - "Ecclesiastesa" Jana z Sanoka - tekst zapomniany przez badaczy literatury, a wart przypomnienia właśnie z tego powodu, że wpisuje się w staropolską ideę poetyckiej recepcji biblijnego Słowa. Analiza i interpretacja tego starodruku ma zaprezentować specyfikę utworu na tle tradycji literackiej. (z Posłowia)