Ogród Eowyn

Adam Marek zaprasza nas do swojego tajemniczego ogrodu. Nazywa go „Ogrodem Eowyn” - sądzę, że jest to ogród życia - połączenie czasu, pamięci zdarzeń ze skrzętnie ukrytymi emocjami. Marek jest mistrzem w korespondencji słowa z obrazem, czemu dają wyraz jego wcześniejsze trzy książki poetyckie zawierające ekfrazy do prac artystów. Teraz autor zdecydował się „coś” zobrazować tylko słowami. Używa do tego dość ascetycznej, czasem abstrakcyjnej formy, jednak pojemnej w treść i filozoficzne rozważania. Ta skrótowość sprzyja sięganiu do sedna poetyckiej wypowiedzi, a wybojami na tej interpretacyjnej drodze będą charakterystyczne dla poetyki Marka przerzutnie, skróty myślowe, gra słów i skojarzeń. Takie pisanie świadczy o koherentności myśli oraz tworzeniu według sobie znanego klucza, zgodnie z wypracowaną własną dykcją poetycką, czym niewielu poetów może się poszczycić. Istotnym walorem wierszy z „Ogrodu Eowyn” jest łączenie wątków autotematycznych z baśniowymi, wizyjnymi, gdzie autor umiejętnie zaciera granice między fikcją a realnością, więc czytelnik może znaleźć swoje przytulne miejsce. Łucja Dudzińska [lubimyczytac.pl]