Życie alternatywne:

Fotografia, jeśli nie była pasją, dawała chleb i ratunek. Zawsze oferowała życie alternatywne. Otwierała furtkę do innej rzeczywistości, pozwalała odetchnąć innym powietrzem, zobaczyć światło. W latach zaborów najpierw okazała się profesją, która odmieniała losy indywidualistów, w tym kobiet, czułych na potencjał ukryty w nowej dziedzinie. Z końcem XIX w. pozwoliła mozaice narodowościowej miasta ułożyć się we wzór zgodnej współpracy. Efekty okazały się awangardowe. Książka nie pretenduje do miana opracowania historii poznańskiej fotografii. To opowieść o jej życiu społecznym. Właśnie losy ludzi fotografii są głównym tematem całego tomu. Fotografowie, nawet bardzo elitarni, z racji umiejętności utrwalania ludzkiej fizjonomii zawsze żyli i żyją blisko społeczeństwa. W obrazie ich środowiska okruch swojej historii odnaleźć może każdy z nas. [Nota Wydawcy]